Le turc pour les francophones

[orhan]

Page 1

-Bu ne(dir)? >Qu'est-ce que c'est?
-Bu elma(dır) >C'est la pomme
-Bunlar ne(dir)? >Qu'est-ce que c'est?
-Bunlar elma ile şeftali(dir) >Ce sont la pomme et la pêche
-Elma ile şeftali nedir? Que sont la pomme et la pêche
-Elma ile şeftali meyvedir > La pomme et la pêche sont des fruits
-Şeftali nasıldır? Comment est la pêche ?
-Şeftali tatlı ve besleyici(dir) >La pêche est douce et nutritive
-Anne ile baba neredeler? >Où sont la mère et le père?
-Anne ile baba evdeler. >la mère et le père sont à la maison
-Evde ne yapıyorlar? Que font-ils à la maison?
-Anne yemek yapıyor, baba balkonu boyuyor > La mère fait la cuisine, le père peint le balcon
-Kitap nerede ? Où est le livre?
-Kitap masanın üzerinde(dir) >Le livre est sur la table
-Hikaye kitapları neredeler? >Où sont les livres de nouvelle?
-Hikaye kitapları kitaplıkta >Les livres de nouvelle sont dans la bibliothèque
-İşte bir at> Voilà un cheval
-At nasıldır? >Comment est le cheval?
-At hızlı ve korkusuzdur.>Le cheval est rapide et sans peur

[orhan]

Kara kedi>Le chat noir
Kapalı kapı>La porte fermée
Soğuk bir hava>Un air froid
Geniş bir bahçe>Un jardin large
Tembel öğrenciler>Les élèves paresseux
Türk mühendisler>Les ingénieurs turcs
Kedi güzel ve siyahtır>Le chat est beau et noir
Pencere beyaz ve kapalıdır>La fenêtre est blanche et fermée
Dondurma soğuk ve tatlıdır>La glace est froide et douce
Saat yeni ve güzeldir>La montre est neuve et belle
Bahçe geniş ve yeşildir>Le jardin est large et vert
Kedi ne renk(dir)?>De quelle couleur est le chat?
Kapı nasıl(dır)?>Comment est la porte?
Öğrenciler nasıl(dırlar)?>Comment sont les élèves?
Kedi güzel mi?>Le chat est-il beau?
Mühendisler Türk mü?>Les ingénieurs sont-ils turcs?
Dağlar yüksek ve kayalık mı(dır)?>Les montagnes sont-elles hautes et rocheuses?

-imek, olmak fiili>verbe être
Prés. de l'Ind.

ben..im>je suis..
sen..sin>tu es
o..dir>il(elle) est..
biz..iz>nous sommes..
siz..siniz>vous êtes..
onlar..dir(dirler)>ils(elles) sont..

ben güzelim>je suis beau (belle)
sen mühendissin>tu es ingénieur
o tembel(dir)>il est paresseux
biz İngiliziz>nous sommes anglais
siz Norveçlisiniz>vous êtes Norvégien
onlar Türkmen(dirler)>ils sont Turkmènes.

[Abdüssalâm]

@ Orhan:Quelle est la différence entre "her halde" et "her hal u kârda", comme tu me l'as corrigé dans mon message sur la musique turque?

[orhan]

[Abdüssalâm]

"her" existe aussi en persan, mais je ne peux dire si le mot vient de cette langue ou du turc car les deux idiomes se sont empruntés mutuellement. "hal" est un mot arabe حال, qui signifie "état, situation": "kayfa hâlek" كيف حالك"comment vas-tu?" (comment situation-ta,"), quant à kâr, c'est un mot persan qui signifie " travail, acte" et vient du verbe "kardan" (faire) qui a en persan le même rôle de verbe auxilliaire que "etmek" en turc (teşekkür etmek). Mais le sens de ces mots rassemblés en turc m'échappait. J'aime bien cette interpénétration de ces trois langues qui me passionnent

[Lezarvert]

Mouarf, j'adore les phrases au début. Remarque c'est très utile quand on commence. J'ai commencé par apprendre ce que je pense souvent dans mon bahut, les phrases bateau qu'on sort pour faire rire :

acıktım : j'ai faim
yorgunum : je suis faigué
ökonomi/felsefe/almancayi/ingilici dersi'ne gitmek istemiyorum : j'veux pas aller en cours d'éco/philo/allemand/anglais.
elma yiyorsun : tu manges une pomme
siyah ve beyaz ayakabılarım : mes chaussures sont noir et blanc
Bugün hava çok güzel : y fait beau (rare en Normandie)

entre autres...

[orhan]

[orhan]

İsimlerin çoğulu nasıl yapılır>Comment faire le pluriel des noms.

Pour faire le pluriel on ajoute le suffixe "ler" ou "lar" à la fin du nom
selon les voyelles qui précèdent.

Zeki bir arkadaş(un camarade intelligent),Zeki arkadaşlar(des camarades intelligents)
Beyaz bir at,Beyaz atlar
Sarışın bir genç,Sarışın gençler
Esmer bir kız,Esmer kızlar
Yaşlı bir hasta,Yaşlı hastalar
Yararlı bir yiyecek,Yararlı yiyecekler
Sadık bir dost,Sadık dostlar
Taze bir pasta,Taze pastalar
Becerikli bir aşçı,Becerikli aşçılar
Yeni bir pantalon,Yeni pantalonlar
Eski bir düşmanlık,Eski düşmanlıklar
Aptal bir bey,Aptal beyler
Bilgili bir öğretmen,Bilgili öğretmenler

İşaret sıfatları>les adjectifs démonstratifs:

Bu.., bu..lar(bu..lesr)>ce.., ces..

bu arkadaş zekidir (ce camarade est intelligent),bu arkadaşlar zekidir (ces camarades sont intelligents)
bu at beyazdır,bu atlar beyazdır
bu genç sarışındır,bu gençler sarışındır
bu kız esmerdir,bu kızlar esmerdir
bu hasta yaşlıdır,bu hastalar yaşlıdır
bu yiyecek yararlıdır, bu yiyecekler yararlıdır
bu dost sadıktır, bu dostlar sadıktır
bu pasta tazedir, bu pastalar tazedir
bu aşçı beceriklidir, bu aşçılar beceriklidir
bu pantalon yenidir,bu pantalonlar yenidir
bu düşmanlık eskidir, bu düşmanlıklar eskidir
bu bey aptaldır, bu beyler aptaldır
bu öğretmen bilgilidir, bu öğretmenler bilgilidir

[orhan]

Bir kaç soru kelimesi> Quelques mots d'interrogation

Kim?>Qui?
Ne?>Quoi?
Nasıl?>Comment?
Où?>Nerede?

Kim çalışkan(dır)?Qui est travailleur?
Kim akıllı(dır)?
Kim esmer(dir)?
Kim sarışın(dır)?
Kim genç ve sarışın(dır)?
Kim sadık(tır)?
Ne yararlı(dır)?
Ne kapalı(dır)?
Ne beyaz(dır)?
Ne güzel(dir)?
Ne yüksek ve kayalık(tır)?

Öğrenci nasıldır?> Comment est l'élève?
Bu öğrenci nasıldır?Comment est cet élève?
Bu öğrenciler nasıldır?> Comment sont ces élèves?
Bu bey nasıldır?
Kız nasıldır?
Bu genç nasıldır?
Hasta nasıldır?
At nasıldır?
Kedi nasıldır?
Dağ nasıldır?


At nerede(dir)?Où est le cheval?
Öğrenciler nerededir?> Où sont les élèves?
Bu bey nerededir?>Où est ce monsieur?
Kedi nerededir?>Où est le chat?
Hasta nerededir?> Où est le malade?
Öğretmen nerdedir?>Où est le professeur?

At dağdadır.>Le cheval est dans la montagne
(dağ>la montagne, dağda>dans la montagne, dağdadır>...est dans la montagne)
Öğrenciler avludadır
Bu bey evdedir
Kedi bahçededir
Hasta hastanededir
Öğretmen sınıftadır

[orhan]

-imek, olmak fiili (le verbe être)

Ben bahçedeyim (je suis dans le jardin), ben öğrenciyim, ben evdeyim, ben yoldayım, ben yalnızım, ben otomobildeyim, ben oteldeyim, ben tren istasyonundayım, ben Türküm, ben Fransızım, ben askerim, ben tüccarım, ben yabancıyım,

Prés. de l'Ind.

ben..im>je suis..
sen..sin>tu es
o..dir>il(elle) est..
biz..iz>nous sommes..
siz..siniz>vous êtes..
onlar..dir(dirler)>ils(elles) sont..

Sen öğretmensin, sen yabancısın, sen Ahmetsin, sen kızsın, sen Türkiye’desin (tu es en Turquie), sen buradasın, sen naziksin, sen neredesin? (où es-tu?), sen penceredesin (tu es à la fenêtre), sen benimlesin (tu es avec moi).

O çılgındır, o alkoliktir, o müslümandır, o hristiyandır, o musevidir, o Azerbaycanlıdır, o Azerbaycandadır, o oradadır, o kiminledir ? (il est avec qui ?)

Biz gururluyuz, biz dürüstüz, biz sağcıyız, biz solcuyuz, biz Fransızız, biz doktoruz, biz sizinleyiz (nous sommes avec vous), biz kimiz ?(qui sommes-nous ?)

Siz buradasınız (vous êtes ici), siz ev sahibimsiniz (vous êtes mon propriétaire), siz Russunuz, değil mi ? (vous êtes Russe, n’est-ce pas ?), siz zenginsiniz.

Onlar çalışkandır, onlar zekidir, onlar yaramazdır, onlar Türkmendir, onlar Özbektir, onlar Kırgızdır.

[orhan]

Fiillerin haber kipi şimdiki zamanı(Indicatif présent des verbes) :

Oturmak>s’asseoir, habiter

Antalya’da oturuyorum (à Antalya>Antalya’da)
Antalya’da oturuyorsun
Antalya’da oturuyor
Antalya’da oturuyoruz
Antalya’da oturuyorsunuz
Antalya’da oturuyorlar

konuşmak>parler

konuşuyorum> je parle
konuşuyorsun
konuşuyor
konuşuyoruz
konuşuyorsunuz
konuşuyorlar

yemek yemek>manger

yemek yiyorum>je mange
yemek yiyorsun
yemek yiyor
yemek yiyoruz
yemek yiyorsunuz
yemek yiyorlar

ödemek>payer

ödüyorum>je paie
ödüyorsun
ödüyor
ödüyoruz
ödüyorsunuz
ödüyorlar

Unutmak>oublier

unutuyorum>j’oublie
unutuyorsun
unutuyor
unutuyoruz
unutuyorsunuz
unutuyorlar


başlamak>commencer

başlıyorum>je commence
başlıyorsun
başlıyor
başlıyoruz
başlıyorsunuz
başlıyorlar


okumak>lire, étudier


okuyorum>je lis
okuyorsun
okuyor
okuyoruz
okuyorsunuz
okuyorlar



görmek>voir

görüyorum>je vois
görüyorsun
görüyor
görüyoruz
görüyorsunuz
görüyorlar


Bu evde oturuyorum>j’habite dans cette maison
outrun>asseyez-vous
oturalım>asseyons-nous
fransızca konuşuyorum>je parle français
yemeğimi yiyorum>je mange mon repas [ yemek(nom)>le repas]
(yemeğini yemek>manger son repas)
türkçeyi unutuyoruz>Nous oublions le turc
İtalya’da okuyorum>j’étudie en Italie
Mehmet selamlarını gönderiyor>Mehmet envoie ses salutations (selamlarını>ses salutations)
Türkçe öğrenmeğe başlıyoruz>nous commençons à étudier le turc.

[mansio]

Orhan

Je pense que les turcs ne prononcent pas toutes les syllabes de leurs verbes lorsqu'ils sont longs.

Par exemple ils vont probablement dire konuşyorum au lieu de konuşuyorum.

Est-ce que tu pourrais nous faire une petite liste des principaux "raccourcissements", dans la mesure où ils existent bien sûr?

[orhan]

[orhan]

[orhan]

En turc l'ordre des mots est comme ça:

Sujet+Compléments+Verbe


Ayşe seviniyor. Yarın babası gelecek.
Kadın ne diyeceğini bilemez.
(O) sobaya odun atmak için kalkar.
İhtiyar divanın üzerine oturmağa gitti.
Naciye’nin ağladığını hemen anladım.
Kaldırımdan bir basamak yukarıda bulunan salon uzun ve dardı.
Patron parmağını dudağına götürdü: Susun!

NB:
-Les complément circonstantiels peuvent se trouver au devant, au milieu, à la fin
de la phrase.
-Le pronom personnel sujet est parfois sous entendu, vous pouvez comprendre
du suffixe du verbe le nombre et la personne du sujet.