| Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant |
| Auteur |
Message |
orhan
Inscrit le: 15 Mar 2005
Messages: 526
Lieu: Turquie
|
 écrit le Saturday 01 Dec 07, 9:25 |
 |
|
| Lezarvert a écrit: | Bon, pour couper les cheveux en quatre :
|
Oui, j'ai détaillé beaucoup mais ce n'est pas sans utilité. Soit verbe être en français soit le verbe "-imek, olmak" ce sont les pierres fondamentales de la langue.
En turc aussi il y a une expression comme ça: "Kılı kırk yarmak> fendre le poil en quarante. |
|
|
|
 |
orhan
Inscrit le: 15 Mar 2005
Messages: 526
Lieu: Turquie
|
| écrit le Saturday 01 Dec 07, 9:50 |
|
|
| Vever a écrit: | yetiş(à l'aide) Guillaume !!
Une fois qu'on maitrise ça, on peut en dire des choses 
On ne rajoute pas le mode au verbe -imek au présent ??
Et quand Orhan dit " Evde olacaksın " j'avoue que j'ai du mal à décomposer la phrase  |
Vous avez raison Vever, au présent de l'ind on emploie la forme "-imek" .
Je veux vous décomposer la phrase : Sen evde olacaksın.
sen: pronom pers. sujet
ev:la maison
evde: à la maison (locatif en employant le suffixe "-de,-da selon la concordance de son" . Donc, c'est le compl. circonstantciel du verbe.
olacaksın: v. olmak au futur, 2. pers. sing.
Le sujet est toujours au début de la phrase. Le verbe est après le sujet tel qu' il est en français. Quant aux compléments ils trouvent place entre le sujet et le verbe.
Les compléments circ. peuvent être au début, au milieu et à la fin de la phrase tels qu'ils sont en français.
En français les compl. circ. de temps ont un privilège d'être au début de la phrase; en turc aussi. |
|
|
|
|
claudius
Inscrit le: 22 Sep 2006
Messages: 280
Lieu: Bucarest
|
| écrit le Saturday 01 Dec 07, 18:33 |
|
|
| Vever a écrit: | 2 suffixes à suivre ??? C'est quoi cette langue ?? 
La conjugaison turque me parait très difficile  |
Au contraire, elle me paraît bien plus facile que celle du français  Imagine, tu as juste à prendre le radical, un suffixe pour le temps, un suffixe pour la personne, que demande le peuple !! Alors qu'en français le radical du verbe varie, les désinences englobent à la fois le temps et la personne (dans "vous mangez" le -ez signifie à la fois "présent de l'indicatif" et "2ème personne du pluriel"). La conjugaison du turc est très régulière et très mécanique, dès qu'on connaît la signification des suffixes c'est parti on peut se lancer  La chose qui me fascine aussi en turc c'est qu'en faisant suivre deux suffixes qui apparemment n'ont rien en commun on crée un nouveau temps : par exemple -yor- et -du- respectivement le présent et le passé, qui donne une sorte d'imparfait il me semble (istiyordum "je voulais")
| Lezarvert a écrit: | | J'ai une question : comment les Turcs en Turquie voient la langue française ? |
Je n'ai pas la réponse à ça, mais j'aimerais vous faire profiter d'une vidéo que j'aime beaucoup et qui est une très bonne idée qui se doit se rapprocher de la réponse à ta question
Sütü seven kamyoncu |
|
|
|
|
orhan
Inscrit le: 15 Mar 2005
Messages: 526
Lieu: Turquie
|
| écrit le Saturday 01 Dec 07, 22:31 |
|
|
Autrefois, en Turquie le nombre d'élèves qui apprenaient le français était plus nombreux que ceux qui apprenaient l’anglais. Mais maintenant dans les écoles la langue étrangère est optionnelle et les élèves choisissent l’anglais. La politique de la France contre la Turquie dès Mitterrand a joué un rôle important. Et surtout mme Mitterand…Les femmes des politiciens ne doivent pas fourrer leurs nez dans la politique de l’Etat si elles n’y comprennent rien. La France n’a pas accordé de d’importance à la Turquie ; La Turquie aussi ne donne pas importance à la France. Malgré tout il y a quelques écoles dont l’enseignement est en français, certaines de ces écoles ont été fondées pendant les Ottomans. Aujourd’hui il y a une université à İstanbul, ouverte par le président de Gaulle, dont l’instruction est en français.
Les livres n’étaient pas bien préparés, vous ne pouviez pas trouver 5 questions alors que les livres d’anglais de Gatenby contenaient 40 questions, 35 exercices, 27 encore. A cette époque-là les élèves d’anglais ont appris bien.
Dernière édition par orhan le Monday 03 Dec 07, 17:45; édité 1 fois |
|
|
|
|
Lezarvert
Inscrit le: 08 Nov 2006
Messages: 148
Lieu: Allemagne
|
| écrit le Monday 03 Dec 07, 9:27 |
|
|
:mrgreen: |
|
|
|
|
Vever
Inscrit le: 11 Nov 2007
Messages: 17
Lieu: Morbihan
|
| écrit le Tuesday 04 Dec 07, 18:46 |
|
|
Merci pour votre aide
Quelqu'un peut-il me conjuguer un autre verbe au présent de l'indicatif pour voir si j'ai bien saisi ??
Le verbe yapmak par exemple !! (je sais je suis gourmand  ) |
|
|
|
|
Abdüssalâm
Inscrit le: 02 Jan 2007
Messages: 909
Lieu: Aiguillon
|
| écrit le Tuesday 04 Dec 07, 21:53 |
|
|
présent actuel (1°/ affirmatif; 2°/ négatif)
sing:
1° pers. : yapıyorum / yapmıyorum
2° pers. : yapıyorsun / yapmıyorsun
3° pers. : yapıyor / yapmıyor
plur.
1° pers. : yapıyoruz / yapmıyoruz
2° pers. : yapıyorsunuz / yapmıyorsunuz
3° pers. : yapıyorlar / yapmıyorlar
présent général:
sing.
1° pers. : yaparım / yapmam
2° pers; : yaparsın / yapmazsın
3° pers. : yapar / yapmaz
plur. :
1° pers. : yaparımız / yapmayız
2° pers. : yaparsınız / yapmazsınız
3° pers. : yaparlar / yapmazlar
Attention: les 1° pers. (sing. & pl.) du présent général négatif sont irrégulières. |
|
|
|
|
Abdüssalâm
Inscrit le: 02 Jan 2007
Messages: 909
Lieu: Aiguillon
|
| écrit le Tuesday 04 Dec 07, 22:39 |
|
|
Autre chose: l'impossibilié se note en infixant un a/e (selon l'harmonie voc.) entre la base verbale (radical) et le "m" de la négation. Cette nuance sémantique est plus sensible en turc qu'en français :
-yapmadım : je n'ai pas fait (avec la nuance sémantique possible que je n'ai pas voulu le faire)
-yapamadım : je n'ai ps fait, je n'ai pas pu faire |
|
|
|
|
orhan
Inscrit le: 15 Mar 2005
Messages: 526
Lieu: Turquie
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 0:24 |
|
|
Infinitif: yazmak
pour la conj du v. yapmak changez le z avec le p.
ind.présent
ben yazıyorum>J'écris , ben yapıyorum>je fais
sen yazıyorsun
o yazıyor
biz yazıyoruz
siz yazıyorsunuz
onlar yazıyorlar
forme interrogative:
ben yazıyor muyum?
sen yazıyor musun?
o yazıyor mu?
biz yazıyor muyuz?
siz yazıyor musunuz?
onlar yazıyorlar mı?
forme négative
ben yazmıyorum
sen yazmıyorsun
o yazmıyor
biz yazmıyoruz
siz yazmıyorsunuz
onlar yazmıyorlar
forme négative et interrogative:
ben yazmıyor muyum?
sen yazmıyor musun?
o yazmıyor mu?
biz yazmıyor muyuz?
siz yazmıyor musunuz?
onlar yazmıyorlar mı?
Ind. présent 2 ème forme
ben yazarım (pour toujours)
sen yazarsın
o yazar
biz yazarız
siz yazarsınız
onlar yazarlar
forme interrogative:
ben yazar mıyım?
sen yazar mısın?
o yazar mı?
biz yazar mıyız?
siz yazar mısınız?
onlar yazarlar mı?
forme négative
ben yazmam
sen yazmazsın
o yazmaz
biz yazmayız
siz yazmazsınız
onlar yazmazlar
forme négative et interrogative:
ben yazmaz mıyım?
sen yazmaz mısın?
o yazmaz mı?
biz yazmaz mıyız?
siz yazmaz mısınız?
onlar yazmazlar mı?
İmparfait
ben yazıyordum
sen yazıyordun
o yazıyordu
biz yazıyorduk
siz yazıyordunuz
onlar yazıyordular; yazıyorlardı
ben yazıyor muydum?
sen yazıyor muydun?
o yazıyor muydu?
biz yazıyor muyıduk?
siz yazıyor muydunuz?
onlar yazıyorlar mıydı; yazıyordular mı
ben yazmıyordum
sen yazmıyordun
o yazmıyordu
biz yazmıyorduk
siz yazmıyordunuz
onlar yazmıyordular; yazmıyorlardı
ben yazmıyor muydum?
sen yazmıyor muydun?
o yazmıyor muydu?
biz yazmıyor muyduk?
siz yazmıyor muydunuz?
onlar yazmıyorlar mıydı; yazmıyordular mı
Future Simple
ben yazacağım
sen yazacaksın
o yazacak
biz yazacağız
siz yazacaksınız
onlar yazacaklar
ben yazacak mıyım?
sen yazacak mısın?
o yazacak mı?
biz yazacak mıyız?
siz yazacak mısınız?
onlar yazacaklar mı?
ben yazmayacağım
sen yazmayacaksın
o yazmayacak
biz yazmayacağız
siz yazmayacaksınız
onlar yazmayacaklar
ben yazmayacak mıyım?
sen yazmayacak mısın?
o yazmayacak mı?
biz yazmayacak mıyız?
siz yazmayacak mısınız?
onlar yazmayacaklar mı?
Passé composé et passé simple
ben yazdım
sen yazdın
o yazdı
biz yazdık
siz yazdınız
onlar yazdılar
f. interr.
ben yazdım mı?
sen yazdın mı?
o yazdı mı?
biz yazdık mı?
siz yazdınız mı?
onlar yazdılar mı?
f.nég.
ben yazmadım
sen yazmadın
o yazmadı
biz yazmadık
siz yazmadınız
onlar yazmadılar
f. nég et interr.
ben yazmadım mı?
sen yazmadın mı?
o yazmadı mı?
biz yazmadık mı?
siz yazmadınız mı?
onlar yazmadılar mı?
plus-que -parfait
ben yazmıştım
sen yazmıştın
o yazmıştı
biz yazmıştık
siz yazmışstınız
onlar yazmıştılar
ben yazmış mıydım?
sen yazmış mıydın?
o yazmış mıydı?
biz yazmış mıydık?
siz yazmış mıydınız?
onlar yazmışlar mıydı?
ben yazmamıştım
sen yazmamıştın
o yazmamıştı
biz yazmamıştık
siz yazmamıştınız
onlar yazmamışlardı
ben yazmamış mıydım?
sen yazmamış mıydın?
o yazmamış mıydı?
biz yazmamış mıydık?
siz yazmamış mıydınız?
onlar yazmamışlar mıydı?
cond présent
ben yazacaktım
sen yazacaktın
o yazacaktı
biz yazacaktık
siz yazacaktınız
onlar yazacaktılar
ben yazacak mıydım?
sen yazacak mıydın?
o yazacak mıydı?
biz yazacak mıydık?
siz yazacak mıydınız?
onlar yazacaklar mıydı; yazacak mıydılar
ben yazmayacaktım
sen yazmayacaktın
o yazmayacaktı
biz yazmayacaktık
siz yazmayacaktınız
onlar yazmayacaklardı; yazmayacaktılar
ben yazmayacak mıydım?
sen yazmayacak mıydın?
o yazmayacak mıydı?
biz yazmayacak mıydık?
siz yazmayacak mıydınız?
onlar yazmayacaklar mıydı; yazmayacak mıydılar
subj. présent
ben yazmalıyım
sen yazmalısın
o yazmalı(dır)
biz yazmalıyız
siz yazmalısınız
onlar yazmalı(dır)lar
ben yazmalı mıyım?
sen yazmalı mısın?
o yazmalı mı?
biz yazmalı mıyız?
siz yazmalı mısınız?
onlar yazmalılar mı?
ben yazmamalıyım
sen yazmamalısın
o yazmamalı
biz yazmamalıyız
siz yazmamalısınız
onlar yazmamalılar
ben yazmamalı mıyım?
sen yazmamalı mısın?
o yazmamalı mı?
biz yazmamalı mıyız?
siz yazmamalı mısınız?
onlar yazmamalılar mı?
subj imparfait
ben yazmalıydım
sen yazmalıdın
o yazmalıydı
biz yazmalıydık
siz yazmalıydınız
onlar yazmalıydılar
ben yazmalı mıydım?
sen yazmalı mıydın?
o yazmalı mıydı?
biz yazmalı mıydık?
siz yazmalı mıydınız?
onlar yazmalılar mıydı?
ben yazmamalıydım
sen yazmamalıydın
o yazmamalıydı
biz yazmamalıydık
siz yazmamalıydınız
onlar yazmamalıydılar
ben yazmamalı mıydım?
sen yazmamalı mıydın?
o yazmamalı mıydı?
biz yazmamalı mıydık?
siz yazmamalı mıydınız?
onlar yazmamalı mıydılar?
subj prés 2 ème forme
ben yazayım
sen yazasın
o yaza
biz yazalım
siz yazasınız
onlar yazalar
ben yazayım mı?
sen yaza mısın?
o yaza mı?
biz yazalım mı?
siz yaza mısınız?
onlar yazalar mı?
ben yazmayayım
sen yazmayasın
o yazmaya
biz yazmayalım
siz yazmayasınız
onlar yazmayalar
ben yazmayayım mı?
sen yazmaya mısın?
o yazmaya mı?
biz yazmayalım mı?
siz yazmaya mısınız?
onlar yazmayalar mı?
subj imparfait 2 ème forme
ben yazaydım
sen yazaydın
o yazaydı
biz yazaydık
siz yazaydınız
onlar yazaydılar
ben yaza mıydım?
sen yaza mıydın?
o yaza mıydı?
biz yaza mıydık?
siz yaza mıydınız?
onlar yaza mıydılar?
ben yazmayaydım
sen yazmayaydın
o yazmayaydı
biz yazmayaydık
siz yazmayaydınız
onlar yazmayaydılar
ben yazmaya mıydım?
sen yazmaya mıydın?
o yazmaya mıydı?
biz yazmaya mıydık?
siz yazmaya mıydınız?
onlar yazmaya mıydılar?
Pour tout ça visitez cette page : http://www.verbix.com/cache/webverbix/31/yazmak.shtml |
|
|
|
|
Abdüssalâm
Inscrit le: 02 Jan 2007
Messages: 909
Lieu: Aiguillon
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 0:54 |
|
|
| @ Orhan: peux-tu confirmer et développer ce que j'ai écrit sur la différence sémantique de la négation simple et de la négation d'impossibilité? |
|
|
|
|
guillaume
Inscrit le: 14 Dec 2005
Messages: 669
Lieu: Istanbul, natif du Québec
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 11:18 |
|
|
| Abdüsseläm a écrit: | Autre chose: l'impossibilié se note en infixant un a/e (selon l'harmonie voc.) entre la base verbale (radical) et le "m" de la négation. Cette nuance sémantique est plus sensible en turc qu'en français :
-yapmadım : je n'ai pas fait (avec la nuance sémantique possible que je n'ai pas voulu le faire)
-yapamadım : je n'ai ps fait, je n'ai pas pu faire |
Bien vu !
-yapmadım : je n'ai pas fait (effectivement ça peut sous entendre « je n'ai pas voulu le faire »)
-yapamadım : je n'ai pas pu faire (passé)
-yapabildim : j'ai pu faire (passé)
de même :
-yapmam : je ne fais pas (présent général - avec une nuance éventuelle de « je ne veux pas faire »)
-yapamam : je ne peux pas faire (il m'est impossible de faire, je n'oserais pas faire)
-yapabilirim : je peux faire
-yapmıyorum : je ne fais pas (présent actuel - avec une nuance éventuelle de « je ne veux pas faire »)
-yapamıyorum : je ne peux pas faire (il m'est impossible de faire, je n'ose pas faire)
-yapabiliyorum : je peux faire |
|
|
|
|
Vever
Inscrit le: 11 Nov 2007
Messages: 17
Lieu: Morbihan
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 14:43 |
|
|
mille mercis 
Maintenant vérifions si j'ai bien saisi :mrgreen:
Verbe : açmak au présent de l'indicatif
açmiyorum
açmiyorsun
açmiyor
açmiyoruz
açmiyorsunuz
açmiyorlar
...
Maintenant, comment on va conjuguer un verbe comme okumak ?
Ca sonne bizarre si on dit "okuiyorum"...non ? |
|
|
|
|
guillaume
Inscrit le: 14 Dec 2005
Messages: 669
Lieu: Istanbul, natif du Québec
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 15:13 |
|
|
| Vever a écrit: | Verbe : açmak au présent de l'indicatif
açmiyorum
açmiyorsun
açmiyor
açmiyoruz
açmiyorsunuz
açmiyorlar
...
Maintenant, comment on va conjuguer un verbe comme okumak ?
Ca sonne bizarre si on dit "okuiyorum"...non ? |
Attention : après aç- il faut employer un ı et non un i
Sinon il faudrait aussi que tu écrives la traduction en français, car tu as conjugué à la forme négative !
açıyorum = j'ouvre
açmıyorum = je n'ouvre pas
Pour okumak c'est plus facile, car le -i/ı/ü/u ne sert que pour la liaison, donc on ne le met pas avec les verbes dont le radical se terminent par une voyelle.
okuyorum = je lis
okumuyorum = je ne lis pas |
|
|
|
|
Vever
Inscrit le: 11 Nov 2007
Messages: 17
Lieu: Morbihan
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 16:09 |
|
|
Mon intention n'était pourtant pas de mettre à la forme négative je n'ai pas le "ı " dans mon clavier...
en fait il faut juste prendre la première syllabe non ? "yap", "aç", "üz" (du verbe "üzulmek" =être désolé) etc. c'est bien ça ?
ça donnerait :
üziyorum
üziyorsun
üziyor
etc. puis,
üzmiyorum
üzmiyorsun
üzmiyor
etc à la forme négative... ? |
|
|
|
|
claudius
Inscrit le: 22 Sep 2006
Messages: 280
Lieu: Bucarest
|
| écrit le Wednesday 05 Dec 07, 17:31 |
|
|
| Vever a écrit: | | en fait il faut juste prendre la première syllabe non ? |
Non pas du tout il faut prendre le radical du verbe que tu obtiens en enlevant le -mak ou -mek de l'infinitif ; ainsi pour "üzülmek" on aura üzülüyorum, üzülüyorsun etc et üzülmüyorum, üzülmüyorsun à la forme négative.
| guillaume a écrit: | | Pour okumak c'est plus facile, car le -i/ı/ü/u ne sert que pour la liaison, donc on ne le met pas avec les verbes dont le radical se terminent par une voyelle. |
En fait il me semble que la règle pour les verbes dont le radical se termine par une voyelle est un peu différente : pour le présent continu on retire cette voyelle et le verbe se comporte comme tout autre verbe (ici c'est une coïncidence si le -u du radical est le même que la voyelle de liaison), en effet ta règle ne marche pas pour les verbes dont le radical se termine par un -e comme "beklemek" qui fait bekliyorum ou qui se terminent par un -a comme "başlamak" qui donne başlıyorum. |
|
|
|
|
|
